W pracy z dziećmi w naszym przedszkolu dostrzegamy dużą potrzebę edukacji teatralnej. Zabawy w teatr dają dzieciom radość i zapewniają rozwój. Przedszkolak angażując się w zabawy w teatr, robi to, ponieważ sprawia mu ogromną radość i przyjemność. Silna, wrodzona potrzeba fikcji, przekształcania rzeczywistego świata, tęsknota dziecka do tego, aby być kimś, aby czynnie uczestniczyć w wielkiej przygodzie, stanowią odpowiednie pole do kształtowania: wrażliwości estetycznej, moralnej i społecznej. Dzieci grając przedstawiają kogoś, kim nie są, wymyślają zdarzenia i postacie po to, żeby lepiej zrozumieć wszystko, co je spotyka i jeszcze może spotkać . W teatralnych doświadczeniach kształtuje się u dziecka dojrzałość emocjonalna. Edukacja teatralna pozwala wychować aktora i widza, który będzie odczuwał potrzebę kontaktu z teatrem, będzie reagował na barwę, muzykę, światło, piękno słowa i ruchu. Przedszkolak w zabawie raz jest jej reżyserem, innym razem aktorem, a także widzem. Staramy się używać różnych technik np. : teatr lalek, teatr cieni, teatr pantomimy, zabawy i gry dramowe. „Zabawa w teatr” to nie szkoła aktorstwa, lecz szkoła życia. Dziecko nie jest aktorem ono bawi się w teatr, tak więc zadania aktorskie nie mogą przekraczać możliwości dzieci, krępować ich i pozbawiać własnej osobowości.Wszystkie działania teatralne mają na celu ćwiczenie pamięci i dykcji, wzbogacanie słownictwa i rozwijanie swobodnych wypowiedzi dzieci. Udział w zabawach i grach dramatycznych powoduje:
- wyrabianie elokwencji,
- uświadomienie własnego ciała i jego akceptację,
- wyrobienie sprawności głosu i wrażliwości na dźwięki,
- rozwijanie wyobraźni i zmysłów (wzroku, słuchu, smaku, węchu, dotyku),
- łatwiejsze wyrażanie uczuć i nastrojów ,stwarzanie dzieciom wielu okazji do zabawy w teatr, oglądania teatrzyków lalkowych, spektakli w
- wspólne opanowanie i nabywanie orientacji w danej przestrzeni.
- wykonaniu aktorów w prawdziwym teatrze.